Akhisar,
Youtube'da görmeye alıştığımız, zamanında artistlik de yapmış hocası ile üç puanı aldı gitti ya!
Dert edindim.
Dertli oldum.
Her bir şeyi bıraktım.
Boluspor’un mağlubiyetine, geldiği duruma, konduğu konuma, dair bir spor yazısı yazmaya çalışıyorum.
İyi mi.!
İyi değil tabii.!!
Yazmaya çalışmak; çok zor!
XXX
Nazım Hikmet.!
Mutluluğun resmini yapabilir misin diye sormuştu da.!
Abidin Dino;
Saman Sarısı şiirinde;
“Yıllardır böyle derin uykulara dalmışlığım yoktu.
Oysa karyolam tahtaydı dardı”
Demiş.!
Şiirinin sonunu şöyle bağlamıştı.
“Yapardım mutluluğun resmini
Buna da,
Ne tual yeterdi;
Ne boya”
Benimkisi de o hesap.
Yazarsam ne kalem yetecek, ne de kağıt.!
XXX
Her zamanki cümle kapısı akıcı değil,
Yalnızlık bakıcısını, huzurevi az ileride sondan üçüncü sokakta, çok değil bir hafta sonra elden ayaktan düşenlerini bekliyor.
Korona’yı
Opel Korsa’yı,
Toyoto Korona’yı unuttum gitti.!
Boluspor ile olan sosyal mesafem gittikçe açılıyor.
Spor yazarları stada alınmıyor.
İki bekli, iki stoperli savunma; en iyisi değil,
En güzel savunma Covit-19 testi çıktı.
Testin yoksa; stat yok.
Testi yoksa; su da yok.
XXX
Her şey boş her şey yalan.
Osmanlı’da olmasa; Boluspor ile aramızdaki sosyal ve kültürel bağları kim tamir edecekti bilmiyorum.
Osmanlı’spor ayıp örter gibi.
Bir şehri ipten almaya çalışıyor.
Sarı siyah giyimli şık bir İstanbul beyefendisi, Osmanlı’nın son dakika kulağını çekmese “bir dakika hemşerim” diye dikkat çekmese.
Osmanlı donmasa, kalmasa, kanmasa mevzuya oracıkta.!!
Hüsran!!!
XXX
Üzülüyorum.
Enteresan bir üzüntü bu.
Gevrek, Devrek simidi gibi gülen,
Gülmesinde daima alaycı bir ifade hissettiğim Yılmaz Vural’ın, Boluspor’u yenip gitmesi hiç hoşuma gitmedi.
Bu bana normal bir mağlubiyetten daha ağır geldi.
Fırat Gül Hoca’ya bu yüzden teessürlerimi, teessüfle bildirmek isterim.
“Arka arkaya dört maç kazanan birisiyim” diye övünen birine yenildi Fırat Gül.
O dokunuyor işte.
Fazla kurcalamaya gerek yok.
“Mevzu derin, kerimin kuyusu derin” diye bir deyim var.
Bu manzume deyimin derinliğini severim.
XXX
Akhisarspor’un hocası, Y.V.
Necip Başkanın otelinde kaldığını beyan ettiği röportajın bir yerinde..
“Allah’tan Osmanlıspor kaybetti” lafzı ne kadar ayıp ve ne kadar insani ve sportif olmayan bir davranış.
O otelde de kalma, o lafı da etme o zaman.
Üç büyükler ne kadar da doğru düşünmüşler; onun ismini bile anmamakla; şimdi daha çok anlıyorum.
“Kimseye eşimiz, dostumuz diye bakmadan oynuyoruz” da diyorsun..
Allah’tan Osmanlıspor kaybetti de” diyerek sözüm ona bıyık altından da gülmeyeceksin.
Hem orada bir dur.
Osmanlıspor ligde kalmayı düşünüyor mu ki.!
Boluspor’a karşı ikili averaj üstünü olan bir takım; Boluspor kaybettikçe kaybediyor.
XXX
Boluspor, ligde nasıl kalır, nasıl kalmaz hesapları son haftaya kalınca.!!
Kalemin ucundaki mürekkep kurumaya yüz tuttu.
Futbolun nesini yazayım.
Mağlubiyetlerin mazeretini mi.?
İstanbul’un şaheser bir şehir, İstanbulspor’un güzel bir takım olduğunu mu?
Osmanlı tokadının ihtişamını, Osmanlıspor’un vurdum duymaz futbolunu mu?
Yazayım.
Küçük şehrin büyük öyküsüne yeni hikâyeler eklenecek.
Yazılacak, çizilecek, katanlar, katılanlar olacak.
Öyle böyle, son haftaya geldik.
Dış şartlar, habire lehimize işliyor
Boluspor,
Bu güzel pastalara bir çilek konduramadı.
Boluspor,
Bir türlü kendi göbeğini kesemedi.
Ne yalan söyleyeyim.
İnsanın gücüne gidiyor.
