Cumhur Bandakçıoğlu, Seben ve Kıbrıscık ile ilgili yazdığı yazısında şu ifadelere yer verdi;
“Seben ve Kıbrıscık ulaşım açısından Bolu’nun en zorlu ilçeleridir. Gerek coğrafi gerçekleri gerekse bugüne kadar yeterli özenin gösterilmemesi bu ilçelerimizin Bolu üzerinden makûs talihini yenememiş ve gelişimlerinin önüne geçmiştir. Bir talihsizlik olarak bugün karşımızda duran bu gerçek belki de gelecek adına bir talih olarak karşımızda duruyor olabilir!
Bugünün Dünyası gerçeklerinde bölgemiz başta küresel ısınma gibi olumsuzlukların getirileri karşısında bilim adamları tarafından Anadolu coğrafyasında şanslı bölgeler arasında gösteriliyor. Kıbrıscık’a göre daha şanslı olan Seben’de maalesef birçok avantajını ve sahip olduğu tecrübeyi bugünkü yapısal, yönetsel ve de zihinsel sıkıntılar sebebiyle kullanamamakta hata mevcut ivmesini de her geçen gün kaybetmektedir. Gelişmiş ülkelerin kırsal alanları kalkındırmada kullandığı en önemli unsurlardan bir tanesini de de “kırsal turizm” adı verilen turizm çeşididir. Gelişmekte ve az gelişmiş ülkelerdeki, gelir düzeyi düşük nüfus ağırlıklı olarak kırsal bölgelerde yaşamakta ve büyük bölümü geçimini doğrudan veya dolaylı olarak tarımsal faaliyetlerden sağlamaktadır. Bu ülkelerde “kırsal Turizmi” devreye sokmak bir gelişim modelidir. Birçok yerde kırsal alanlar, turizm ve rekreasyon faaliyetleri için hem doğal hem de kültürel açıdan önemli ve de açığa çıkmamış potansiyele sahiptir. Kırsal Turizmi; doğa, huzur, yerel gelenekler gibi bölge içi yerelliklerle ilişki kurmasıyla öne çıkan bir turizm çeşidi olarak değişen turist anlayış ve tercihlerine imkân sağlayabilecek bir farklılık olarak görebiliriz. Süreç içerisinde, çiftlik, doğa, macera, spor, sağlık, eğitim ve sanat ile ilişkili faaliyetleri de kapsam içine alabilir. Yerel gelenekler ve adetler, folklorik değerler ile kültürel miras değerleri de kırsal turizmi zenginleşmektedir.
Dünya turizm örgütü (WTO) kırsal turizmi; genel eğilimden ve turizm faaliyetlerinin yoğun olarak gerçekleştiği yerlerden uzakta, kırsal çevre ve ev sahibi halk ile anlamlı ve samimi bir şekilde karşılıklı etkileşim içerisine girmek isteyen ziyaretçilerle ilişkili faaliyetler olarak tanımlamakta. Avrupa Birliği ise “kırsal bir alandaki tüm turizm faaliyetleri ve amacı tarım veya yakın çevrenin sağladığı doğal çekicilikler veya halkın kültürel değerleriyle neredeyse bütünleşerek iyi zaman geçirmek olan ziyaretçilerin; konaklama başta olmak üzere, beslenme ve ihtiyaç duyduğu diğer gereksinimlerinin sağlandığı daha çok küçük işletmelerin faaliyet gösterdiği uygulamaların tamamı olarak tanımlamaktadır.
Fransa’da Kırsal Turizm 1951 yılından beri ülke ekonomisine ciddi bir gelir sağlamaktadır. İtalya’da 1980’lerden sonra patlamış ve %60’ı aileler tarafından üstlenmiştir. Bugün binlerce çiftçi ikinci iş olarak turizm yapmaktadır.
Gerek doğal güzellikleri gerek tarihi nitelikleri gerekse özgün tarımsal ve hayvansal ürünleriyle her iki ilçemizde kırsal turizme kazandırılabilecek merkezlerdir. Sadece Ankara’nın nüfusu bile bu ilçelerimizi besleyecek güce sahiptir. Bu hareketliliği sağlayabilirsek, her açıdan pozitif gelişimler birbirini tetikleyecek bölgenin özgün ürünlerinin değerinde pazarlanması, yüksek katma değerle kaynağından çıkması çok daha kolay olacaktır. Belki de bölgenin en büyük sorunu olan göç geriye dönecektir.”
